29 Nisan 2009 Çarşamba

Mesafeler ve Yalnızlık...

Yarın benim de eşimin de okul pikniği var ve ikimiz de gitmek zorundayız.İlk başta ne var bunda denebilir...Sorun şu kızım ne olacak.Ayşem'in okulu 1 de bitiyor,bizse ancak 5 gibi dönebiliriz.Bu durumda kızımı kim alacak?Her zamanki meselemiz.Böyle durumlarda en büyük sıkıntımız bu oluyor.İkimiz de çalıştığımız için kızım 45 günlükten 5 yaşına kadar yabancı bir bakıcıda kaldı.Onu ilk bıraktığım anı hayatım boyunca unutmayacağım.O gün hissettiğim sızıyı,acıyı daha önce hiç yaşamamıştım.Gerçekten çok zordu benim için.Benim ailemden kimse burada olmadığı için hep bu gibi konularda yalnız kaldım.Kısacık bir işim olduğunda dahi kızımı bırakabileceğim biri olmadı.Belki de Ayşem'i ilk bıraktığım gün yaşadığım acıydı,ikinci çocuğa cesaret edemememin nedeni.Hala da cesaretim yok.Çünkü hala daha bırakacak kimsem yok:))Her neyse büyük bir ihtimalle kızımı da yanımda götürmekten başka yol yok.tek derdim okulu kırmak zorunda kalacak.Of of of.....

27 Nisan 2009 Pazartesi

Kızım Seninle Gurur Duyuyorum...








Canım kızım, Kıbrıs Türk Eğitim Vakfının düzenlediği kompozisyon yazma yarışmasına katıldı.Ve dört bin öğrenci arasında,yazdığı kompozisyon mansiyon ödülüne layık görüldü.Bugün sabah ,öğretmeni Gökmen Beyi de alarak Lefkoşa'ya ödül törenine gittik.İnanılmaz duygulandım.Canım kızım inşallah bu gelecekteki başarılarının bir başlangıcı olsun.Seni çok seviyorum anneciğim.

23 Nisan 2009 Perşembe

Bugün 23 Nisan,Neşe Doluyor İnsan!







Bugün ,23 Nisan dolayısıyla kızım stadyumdaydı.Ve günün anlam ve önemini belirten bir konuşma yaptı.Konuşma yapacağını öğrendiğim gün çok mutlu olmuştum.Öğrendiğimiz günden beri evde provasını beraber yaptık,çalıştık .Bu duygu nasıl anlatılır,bir tarifi var mıdır bilmiyorum.Bunu kelimelere nasıl dökeceğimi de bilemiyorum.Tek bir şey söyleyeceğim canım kızım sana ''Bugün annen her zamankinden daha fazla gurur duydu seninle''.Adın anons edildiği andan itibaren kalbim duracakmış gibi atmaya,nefesim daralmaya başladı.Ve işte karşımda,kürsünün önünde,mikrofondaydın.O anı ömrüm boyunca unutmayacağım.Sonra baktım boğazım düğümlendi.Ve tutamadım kendimi anneciğim,ağladım...Ewet ağladım.Neden ağlar ki insan böyle anlarda hala çözebilmiş değilim.Anne olmak böyle bir şey olsa gerek....O kadar güzeldin ki canım kızım....Allah tüm anne babalara yaşatsın bu duyguyu.Sen de bana bunu yaşattığın için teşekkür ederim anneciğim.Seni çok seviyorum güzel kızım ve inan benim dünyam senin için dönüyor.Yolun her daim açık olsun anneciğim...

19 Nisan 2009 Pazar

ORTAYA KARIŞIK








2 Nisan 2009 Perşembe

HAYAT....


Gidene kal demeyeceksin.
Gidene kal demek zavallılara,
Kalana git demek terbiyesizlere,
Dönmeyene dön demek acizlere,
Hak edene git demek asillere yakışır....
Kimseye hak etmediğinden fazla değer verme,
Yoksa değersiz olan hep SEN olursun....

Düşün;
Kim üzebilir seni senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu?Sen istemezsen...
Kim mutlu edebilir seni,Sen hazır değilsen?
Kim yıkar,kim yıpratır?Sen izin vermezsen...
Herşey sende başlar,sende biter,
Yeter ki yürekli ol,tükenme,tüketme.....

Tükettirme İçindeki yaşama sevgisini!
Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz...
Öyle bir hayat yaşadım ki cenneti de gördüm cehennemi de,
Öyle bir aşk yaşadım ki, tutkuyu da gördüm pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendimi bir sahnede buldum;Oynadım....
Öyle bir rol vermişlerdi ki okudum,okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım,hem güldüm halime.

Sonra dedim ki;SÖZ VER KENDİNE!
Denizleri seviyorsan,dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan ,önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı biliyorsan,düşmeyi de bileceksin,
Korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredeceksin....

Öyle bir hayat yaşadım ki;son yolculukları erken tanıdım.
Öyle değerliymiş ki zaman;hep acele etmem,bundanmış anladım....